Młodzież z osiedli popegeerowskich a kształtowanie społecznych zasobów lokalnych

Celem opracowania jest próba refleksji nad przyszłym kierunkiem rozwoju osiedli popegeerowskich (na przykładzie Chotla w gminie Izbica Kujawska, woj. kujawsko-pomorskie) oparta na analizie i ocenie aktualnych społecznych zasobów lokalnych reprezentowanych przez młodzież. W opracowaniu przyjęto, że kategoria ta w nieodległej perspektywie czasowej będzie wpływać na zasoby społeczne, te zaś przesądzą o tempie i kierunkach zmian obserwowanych na obszarach wiejskich. W związku z niepodważalnym faktem, że wsie popegeerowskie uważane są za jedne z najbardziej problemowych w planowaniu rozwoju obszarów wiejskich, a zasoby społeczne jej dorosłych mieszkańców cechuje brak więzi, zaufania i gotowości do współpracy, w opracowaniu podjęto próbę odpowiedzi na pytania: jakie są społeczne zasoby młodzieży mieszkającej w tego typu wsiach, czy zasoby te różnią się od zasobów społecznych ich rodziców i czy pozwalają one upatrywać szansy na poprawę sytuacji wsi popegeerowskich w przyszłości. Podjęta analiza ma charakter prognostyczny, co jest szczególnie istotne w przypadku obszarów problemowych. Szukając pewnych prawidłowości, można najogólniej wskazać, że w aspektach uznanych za zagrożenia dla rozwoju wsi popegeerowskich poglądy osób młodych i pozostałych członków społeczności są dość zbliżone, natomiast w kategorii szans rysują się istotniejsze różnice na korzyść osób młodych.