Użytki rolne w strukturze użytkowania ziemi w Polsce w XXI wieku

Celem opracowania jest przedstawienie zmian zachodzących w strukturze użytkowania ziemi w Polsce w pierwszym dwudziestoleciu XXI w., koncentrując się na znaczeniu użytków rolnych. Szczególną uwagę zwrócono na aspekty przestrzenne zachodzących zmian. Analizę przeprowadzono na poziomie krajowym, wojewódzkim i w układzie gminnym. Przyjęty w opracowaniu zakres czasowy obejmuje lata 2002‑2020. Podstawę badań stanowiły materiały udostępnione przez GUGiK w Warszawie. Zmiany ustrojowe i transformacja społeczno-gospodarcza zapoczątkowały głębokie zmiany w sposobach użytkowania gruntów i stosunkach własnościowych. Współcześnie są one również wynikiem m.in. procesów urbanizacyjnych i starzenia się ludności rolniczej. Zidentyfikowane zmiany zasobów użytków rolnych oraz przekształcenia struktury użytkowania ziemi w Polsce w znacznej mierze są związane z obowiązującym ustawodawstwem regulującym m.in. kwestie podziału gospodarstw i obrotu gruntami rolnymi. Niestety ulegały one wielokrotnym modyfikacjom, co nie jest korzystne dla racjonalnego wykorzystania zasobów gruntów rolnych. Zmiany, które nastąpiły w zasobach użytków rolnych, dotyczyły zarówno gospodarstw rolnych, jak i innych form własności. Użytki rolne są traktowane jako swoisty rezerwuar gruntów pod inwestycje. Ze względu m.in. na rozwój transportu czy potrzeby mieszkaniowe Polaków, nadal obserwować będziemy kurczenie się zasobów użytków rolnych. Konieczny jest odpowiedzialne gospodarowanie gruntami rolnymi i prowadzenie monitoringu zmian zachodzących w strukturze użytkowania ziemi.