Zasoby obszarów wiejskich w lokalnym rozwoju gospodarki niskowęglowej

Celem pracy jest ocena znaczenia zasobów obszarów wiejskich oraz możliwości wykorzystania ich potencjału w lokalnym rozwoju gospodarki niskowęglowej (niskoemisyjnej). W artykule dokonano diagnozy sytuacji obszarów wiejskich w Polsce izwiązanej z nimi działalności rolniczej w aspekcie gospodarki niskoemisyjnej, wskazując mocne i słabe strony oraz szanse i zagrożenia w dwóch kluczowych elementach, do jakich zaliczyć należy utrzymanie lub wzrost zdolności do pochłaniania CO2 oraz ograniczenie emisji gazów cieplarnianych z rolnictwa i gleb. Zwrócono uwagę na duży potencjał obszarów wiejskich w zakresie możliwości wykorzystania ich zasobów w celu zwiększenia sekwestracji węgla w biomasie i glebie, ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, a także wykorzystania działalności rolniczej i przetwórstwa rolno-spożywczego wraz z biomasą drzewną do rozwoju energetyki odnawialnej, w tym do produkcji biogazu i biopaliw. Na przykładzie powiatu starogradzkiego, objętego Pilotażowym programem niskowęglowego rozwoju – pierwszym tego typu dokumentem poświęconym gospodarce niskoemisyjnej, sporządzonym w skali powiatu w Polsce – wskazano zalecane zasady funkcjonowania gospodarki niskoemisyjnej oraz kierunki niskowęglowego rozwoju na obszarach wiejskich. Podkreślono konieczność włączenia rolnictwa i terenów wiejskich do lokalnego planowania gospodarki niskoemisyjnej poprzez ich ujęcie w przygotowywanych obecnie przez jednostki samorządu terytorialnego planach gospodarki niskoemisyjnej.