Stan i zmiany wykształcenia rolniczego kierowników gospodarstw rolnych w latach 2002–2010 w województwie kujawsko-pomorskim

Ważną rolę w rozwoju rolnictwa odgrywa poziom wykształcenia osób kierujących gospodarstwem rolnym. Wielofunkcyjny rozwój obszarów wiejskich oraz wprowadzanie gospodarki opartej na wiedzy powodują zapotrzebowanie na wzrost poziomu wykształcenia ludności rolniczej. Problematyka z zakresu edukacji mieszkańców wsi jest w Polsce przedmiotem licznych prac i zainteresowań badawczych. Obejmują one zarówno opracowania dotyczące całego kraju, jak i regionów. Niniejszy artykuł stanowi próbę ukazania stanu i zmiany wykształcenia rolniczego kierowników gospodarstw rolnych w latach 2002–2010 w województwie kujawsko- -pomorskim, w okresie pomiędzy powszechnymi spisami rolnictwa. Zbadano zależności pomiędzy rozkładem przestrzennym struktury wykształcenia kierowników gospodarstw rolnych a uwarunkowaniami przyrodniczymi i pozaprzyrodniczymi. Jednocześnie w celu określenia przemian pod względem poziomu i struktury wykształcenia kierowników (użytkowników) gospodarstw rolnych prowadzących działalność rolniczą, przyjmując przeciętny okres edukacji rolniczej, obliczono wskaźnik bonitacji punktowej wykształcenia rolniczego.