Zasoby lokalne obszarów wiejskich w strefach podmiejskich – endogeniczny czynnik rozwoju czy efekt wpływu miasta centralnego

Celem artykułu była próba określenia głównych determinant rozwoju obszarów wiejskich w zasięgu najsilniejszego oddziaływania ośrodka miejskiego, tj. w strefie podmiejskiej (na przykładzie Kielc i Wrocławia). Została ona dokonana na podstawie oceny poziomu rozwoju zasobów lokalnych (czynnik endogeniczny) w kontekście siły powiązań z miastem centralnym. W wyniku procesu badawczego określono grupy zasobów, które najsilniej generują impulsy rozwojowe. Ponadto potwierdzono, że strefy podmiejskie to obszar zachodzenia specyficznych sprzężeń zwrotnych pomiędzy posiadanymi zasobami a relacjami miasto-wieś. Wskazano również, że zmiany zachodzące w strefach mają ten sam kierunek, jednak ich natężenie jest uwarunkowane wielkością i rangą miasta centralnego.