Wiedza jako zasób lokalny w środowisku społecznym wsi. Przypadek rodzin rolniczych

Artykuł ma na celu wskazanie i opisanie sposobów pozyskiwania oraz przepływu wiedzy w środowisku rolniczym, a także uwarunkowań społeczno-kulturowych tego procesu. Na podstawie przeprowadzonych badań autor wyodrębnia i definiuje dwie płaszczyzny transmisji wiedzy wśród rolników. Szczególnie ważne w tych rozważaniach okazuje się przypisanie rolnika do jego „miejsca”, określane jako swoiste wrośnięcie w ziemię i wynikająca z tego cała wiedza, która powstaje ze współpracy człowieka z tym „miejscem” będąca aktem wieloletniej socjalizacji i doświadczania środowiska. Przepływ wiedzy zawiera się w codziennie wykonywanych czynnościach, obserwacji pracy innych, wymiany poglądów i doświadczeń z członkami wspólnoty lokalnej. Transfer wiedzy w środowisku lokalnym zachodzi również w wyniku relacji pomiędzy „miejscem” życia i pracy rolnika, które zmaterializowane jest w postaci domu rodzinnego i zagrody, a miejscami w otoczeniu. Związki te mają w równym stopniu charakter funkcjonalny i społeczny, a ich efektem jest wytworzenie się zróżnicowanego jakościowo, bo zależnego od poszczególnych biografii, środowiska życia.