Polityka informacyjna i komunikacyjna władz samorządowych. Studium przypadku wiejskiej gminy Zgierz

W artykule podjęto problem komunikacji władz samorządowych z mieszkańcami w gminie wiejskiej, stosowanych narzędzi komunikowania, stwarzania możliwości dialogu z obywatelami. Zrealizowane badanie opiera się na studium przypadku gminy wiejskiej Zgierz w województwie łódzkim i analizie danych zastanych dotyczących różnych form komunikowania władz gminy ze społecznością lokalną. Zaproponowano rozróżnienie polityki informacyjnej, mającej charakter jednostronnej komunikacji, ukierunkowanej na przekazanie informacji „z góry na dół” oraz polityki komunikacyjnej, mającej na celu wymianę informacji pomiędzy władzami lokalnymi oraz członkami lokalnej społeczności, w której obie strony wchodzą w role nadawców i odbiorców. Wśród wykorzystywanych instrumentów komunikacji wyodrębniono formy oparte na komunikacji bezpośredniej i pośredniej, w tym komunikacji medialnej. Jak pokazują wyniki badania, mimo stosowania różnorodnych oraz nowoczesnych form komunikowania się z obywatelami, władze samorządowe koncentrują się na informowaniu obywateli o podejmowanych przez nie działaniach i promowaniu prowadzonej polityki. Mniej zainteresowane są natomiast pozyskiwaniem informacji o ich potrzebach, problemach, oczekiwaniach. Sami mieszkańcy również stosunkowo rzadko korzystają z dostępnych form komunikacji z przedstawicielami władz i wpływania w ten sposób na lokalną politykę.