Futbolizacja obszarów wiejskich w Polsce – perspektywa badań geograficznych

Otwarcie polskiej wsi na fenomen sportu, obserwowane w II połowie minionego stulecia, stanowiło pochodną dynamicznego procesu przeobrażeń kultury chłopskiej. Wraz z kulturą fizyczną w wiejskich społecznościach lokalnych pojawiały się nowe zjawiska społeczno-kulturowe, na ogół o miejskiej proweniencji, w sposób istotny zmieniające styl życia mieszkańców wsi. Współcześnie obserwować można podobne prawidłowości. Przykładem jest ekspansja „kultury futbolowej” dokonująca się dzięki masowej obecności na obszarach wiejskich klubów sportowych, z których większość propaguje piłkę nożną. Artykuł stanowi przyczynek do eksplikacji zjawiska futbolizacji polskiej wsi w kategoriach geograficznych, a tym samym wyjścia poza dominującą jak dotąd w rozważaniach nad tym zagadnieniem perspektywę socjologiczną. Celem tekstu jest wykazanie związków między organizacją przestrzeni wokół widowiska sportowego a aktywnością kibicowską. Autorzy, uznając aspekt przestrzenny za immanentny dla piłkarskiej rywalizacji, podejmują próbę analizy, z zastosowaniem koncepcji funkcji miejsca, usytuowania i funkcji boisk i stadionów w układach lokalnych – w wymiarze morfologiczno-przestrzennym, ekonomicznym oraz społecznym. Chcą przy tym wskazać i uzasadnić kierunek dalszych studiów nad zagadnieniem z zastosowaniem podejścia interdyscyplinarnego.