Model rewitalizacji krajobrazu kulturowego wsi popegeerowskich z uwzględnieniem stopnia jego dewastacji

W artykule podjęto problem możliwości wykorzystania cennych elementów historycznego krajobrazu wsi folwarcznych, które stanowią założenia pałacowo-parkowe i dworsko-parkowe oraz dawne folwarki przy formułowaniu Modelu rewitalizacji krajobrazu kulturowego wsi popegeerowskich z uwzględnieniem stopnia jego dewastacji. Celem badań było opracowanie typologii wybranych wsi z terenu Pomorza Zachodniego pod względem stopnia dewastacji ich krajobrazu kulturowego, a następnie stworzenie modelowego schematu postępowania w procesie rewitalizacji różnych typów wsi w zależności od stopnia degradacji ich przestrzeni.
Przedmiot badań stanowiły wsie popegeerowskie, w których istnieją założenia historyczne: folwarki, zespoły pałacowo-parkowe bądź dworsko-parkowe, włączone po II wojnie światowej do zasobów Państwowych Gospodarstw Rolnych. Proponowany Model może stanowić właściwe narzędzie wykorzystywane już na etapie tworzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, określającego za ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z 2003 r., politykę przestrzenną gminy. Powinny zostać w nim wyznaczone obszary zdegradowane wymagające podjęcia pilnej rewitalizacji oraz wartościowe obszary wskazane do zachowania i ochrony.