Zasoby rzadkie w planach strategicznych peryferyjnych gmin wiejskich

Celem artykułu jest rozpoznanie roli rzadkich, specyficznych (w tym unikatowych) zasobów w strategiach rozwoju wybranych gmin wiejskich peryferyjnych (czyli położonych poza podregionami dużych miast). Gminy do badań dobierano spośród gmin: o najwyższych dochodach własnych na 1 mieszkańca średnio w latach 2010–2014, o najwyższym wskaźniku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą na 1000 osób w wieku produkcyjnym, a także posiadających rzadkie zasoby (uzdrowisko, atrakcje krajoznawcze). Gminy sąsiadujące z miastem były wyłączone z badań. Źródłem informacji były listy czynników sytuacyjnych do analizy SWOT i inne elementy treści zawarte w badanych strategiach. Jako metody badawcze stosowane były: analiza i klasyfikacja badanych zasobów oraz analiza innych części badanych dokumentów. Stwierdzono, że najbardziej do rozwoju gmin wiejskich przyczyniły się surowce mineralne (węgiel brunatny) i walory turystyczne, zwłaszcza morze z plażami. Dokumenty strategiczne gmin mają zróżnicowaną jakość. W wielu z nich w niedostatecznym stopniu eksponuje się specyfikę zasobów. Powszechne są błędy metodyczne w analizie SWOT. Rzadko spotyka się dobrą misję.