Znaczenie środowiska przyrodniczego w procesie zarządzania rozwojem lokalnym na obszarach wiejskich w południowo-wschodniej Polsce

Obszary wiejskie w Polsce charakteryzuje silne zróżnicowane uwarunkowań przyrodniczych i społeczno-gospodarczych. Czynniki te mają wpływ na współczesne zmiany w ich strukturze funkcjonalno-przestrzennej. Pełne rozpoznanie potencjału środowiskowego na etapie programowania i planowania pozwala podejmować właściwe decyzje w procesie zarządzania. Do badań wybrano obszar południowo-wschodniej Polski. Region cechuje się ogromnym zróżnicowaniem środowiska przyrodniczego, którego zasoby od wieków były intensywnie wykorzystywane i przekształcane. Analizy szczegółowe prowadzono w wybranych gminach województwa lubelskiego, podkarpackiego i świętokrzyskiego. Są to jednostki wiejskie o różnorodnych funkcjach oraz z różnymi problemami gospodarczymi i przestrzennymi. Analizowano, w jaki sposób uwarunkowania przyrodnicze przedstawiane są w diagnozach strategii, na ile uwzględniono je w częściach operacyjnych i w jakim stopniu stanowią podstawę do kreowania wielofunkcyjnego rozwoju obszarów wiejskich. W dokumentach najczęściej wskazywano rozwój rolnictwa ekologicznego i turystyki, ale często przy jednoczesnym marginalizowaniu roli środowiska przyrodniczego i proponowaniu funkcji konfl iktowych.